Franz Cizek

Franz Cizek, bapa kepada pengertian seni kanak-kanak juga merupakan orang pertama menggunakan praktis model penyampaian pengajaran. Cizek, seorang pelajar seni dari Austria telah membuat pemerhatian kepada lukisan kanak-kanak di Vienna dan penduduk asli Bohemia hanya untuk menyelidik bahawa setiap kanak-kanak menunjukkan kesamaan minat. Beliau telah menunjukkan bahan kajian yang diperolehi iaitu lukisan kanak-kanak tersebut, kepada rakan ekspresionis yang sealiran dengannya sebagai bukti tentang fakta beliau yang mengatakan ciptaan kanak-kanak berkembang mengikut undang-undang alam dan persekitaran. Cizek merupakan sebahagian daripada keluarga Vienna Sezession yang diketuai oleh Gustav Klimt yang menumpukan pada kesenian dan sikap pergerakan selain kaedah akedemik dalam pengajaran seni. Selepas membuat beberapa percubaan, beliau mendapat kelulusan untuk mendirikan sebuah kelas seni anak muda untuk kanak-kanak pada tahun 1903 dengan memegang kepada falsafah " let the child create".

1.1 Penglibatan dalam bidang seni

Dalam pemerhatian yang dijalankan oleh Herbet Read, beliau ada menyentuh berkaitan dengan teori yang diutarakan oleh Frank Cizek.

Frank Cizek merupakan pelopor kepada seni melalui pemikiran kanak-kanak. Read merujuk kepada hujah yang cuba ditegakkan oleh Frank Cizek tentang kanak-kanak hanya dilihat sebagai bahan remeh untuk dikerah. Menurut pengetua sekolah dalam kajian yang dilakukan oleh Frank Cizek berkata,

" to face their own future with equanimity" (viola, 1936, p.6)

Beliau menegaskan bahawa tiada bukti kukuh yang menunjukkan bahawa Frank Cizek pernah mencapai sasaran seperti yang pernah dikatakan oleh beliau. Namun, apa yang diperolehi oleh Frank Cizek layak untuk dipandang serius. Kaedah yang diasaskan oleh Cizek adalah langkah contoh pengajaran seni yang efektif dan patut dikaji secara terperinci. Namun, ia bukanlah satu kaedah yang sesuai dalam proses pengajaran aktiviti seni Visual di dalam kelas.

S. B. Malvern mengulas cizek sebagai ;

" what he rejected was the conventional and academic notion of the teacher as a possessor of some wisdom to be transmitted to the child whosw mind was, as it were, a 'tabula rasa' awaiting the inspiration of prior and predetermined knoeledge. In particular his teaching method emphasized working from imagination and memory. By using verbal description of stories, Cizek promoted the child's imagination and resourced the child's internal image"

(Malvern, 1995)

Dalam contoh ini, Cizek menyuruh kanak-kanak supaya berfikir dan menggambar sesuatu hanya mengunakan minda untuk membayangkan sebuah cerita. Untuk mendapatkan kesan dan pemerhatian balas mereka sendiri yang akan membuka pandangan perpekstif seseorang, yang mana dapat merakamkan perbezaan kemungkinan peranan permukaan, garisan, cahaya, dan ton. Dalam kajian ini, Cizek tidak memberitahu kepada kanak-kanak tersebut bagaimana lukisan mereka sepatutnya kelihatan.

Cizek berpendapat, nasihat atau kata-kata lembut lebih berhasil berbanding arahan atau kata-kata yang kasar. Cizek tidak menunjukkan karya yang sebenar, ladi karya dapat ditiru dan dia menunjukkan contoh bukan seni seperti daripada pengkarya terkenal yang menunjukkan cara bagaimana seseorang dapat meluahkan cerita dalam kaedah penyembahan secara tampak. Sementara itu, di dalam studio dimana guru terus mentelaah dan memerhati cara kanak-kanak melukis dan cara kanak-kanak membentuk binaan, dapat diperhatikan bahawa setiap kanak-kanak amat gembira dan aktif.

Dengan menyerahkan sepenuh kepercayaan kepada pelajar tidak bermakna Cizek mahu mengenepikan peranan dan tanggungjawab guru. Kesannya, dia telah berjaya mencipta satu pendekatan berbeza dalam menyelesaikan masalah pengajaran untuk dirinya.

Jika guru memandang dari sudut ilmiah yang mementingkan perincian dan peraturan dalam menyampaikan ilmu, sesetengah perkara mungkin akan akan mengundang satu perbezaan skala jarak pandangan seseorang yang akam memaksa kita membetulkan dunia. Tanpa penndedahan dengan dunia luar atau contoh hasilkerja yang lain, kanak-kanak mampu melukis berdasarkan pengalaman,pemahaman perasaan mereka sendiri dan apa yang membuatkan mereka dekat dengan apa yang mereka ingin lukiskan.

Petikan " child has his own handwriting " (Viola, 1936, p22) muncul apabila kanak-kanak ingin mengetahui sesuatu, apabila kanak-kanak merasa tidak terbatas atau apabila mereka mengesan satu pehubungan kepada sesuatu. Untuk meransang pemikiran ini, Cizek mengatakan bahawa seorang guru harus mendengar dan menerima pandangan kanak-kanak, berbincang hasil kerja mereka bersama, membiarkan mereka menerangkan apa yang mereka lakukan, dan menghargai cara mereka menghasilkan karya, dan memuji hasil seni mereka. Cizek memahami bahawa bagaimana penerokaan media boleh meransang penulisan kanak-kanak, dan beliau sedar pentingnya kita meneliti hasil kerja kanak-kanak pada dinding atau meja. Hasil kerja yang dipamerkan dapat mempengaruhi pernyataan luar seorang kanak-kanak, mencadangkan bagaimana cara kita menilai sesuatu dan menzahirkan perasaan belas kasihan kita, had pengetahuan dan minat yang dilakar dalam hidup, dan menunjukkan apa yang pemerhatian dapat menyempurnakan daripada dasar.. hasil kerja kanak-kanak dapat mengeratkan kita, tekun dan peka.

Cizek menambah bahawa kanak-kanak sentiasa berbincang mengenai dunia visual, membuat imej dan menjelmakan dalam seni. Itu merupakan satu peluang untuk mendengar kanak-kanak bercerita tentang pengalaman mereka tanpa perlu menjelajah ke atas mereka. Dengan memberi perhatian kepada pertubuhan, arah, niat, kesedaran, gubahan, bentuk, sensitivity, imaginasi, penghargaan, dan isu pembangunan lain yang timbul dalam perbincangan, kanak-kanak tersebut akan belajar dengan sendiri bagaimana mengucapkan dengan jelas bahasa seni ketika menajamkan persepsi, kelakuan emosi, dan kemahiran ekspresi mereka.

Bagi Cizek, " skill can be hindrance to the creative in art " (viola, 1936, p37) Dengan tiada pengawalan, idea, halan penyesuaian idea dan mencipta melalui kejahilan boleh menjadi prestij dalam memajukan diri. Kejahilan kanak-kanak terhadap seni, dapat menggali keluar perkara luar biasa, ia menjadi pemangkin kesan, dan membuat satu imej baru, bunga dan pokok yang tidak pernah dilihat sebelum ini, dan menjelmakan siku dan kaki yang canggung yang memuliakan hasil kerja seni. Perkara yang paling nipis dan samar menurut Cuzek mampu membawa kearah kemunculan ajaib. Apa yang terlindung dari penglihatan mungkin dapat menghasilkan sebuah hasil kerja yang luar biasa dalam seni kanak-kanak. Ia merupakan penglibatan peranan kognitif secara serius.

"expression is an activity of which there is no technique" (Collingwood, 1956, p111)

Teknik dan proses adalah kurniaan dan digubah bentuk oleh pertayaan yang menyeluruh dan kukuh.

1.1.1 Cizek dan ekspresi kesenian kanak-kanak

Dalam kajiannya, Cizek telah menggalakkan kanak-kanak untuk menghadirkan dalam bentuk visual tentang reaksi peribadi mereka mengenai apa yang berlaku dalam hidup... namun itu bukan la sasarannya dalam membangunkan seorang pengkarya. Dia mendapat yang diimpikan melalui pepbangunan teori kreativiti tang dijumpainya dalam diri kanak-kanak dan dia dapat merasakan ianya tumbuh mengikut keselarasan pada undang-undang alam. Kepercayaan sezaman tentang kanak-kanak, mendapati bahawa sesuatu perkara adalah berkemampuan menlahirkan secara peribadi. kreatif, dan nilai terima berkembang bermula dari apa yang ditunjukkan beliau di Vienna. Tidak mampu berkembang dan menjadi pedagogi sepadan agar ideanya dapat dipraktikkan. Kesannya dalam bidang seni yang kurang arahan dan disiplin yang terlalu terbuka menjadi kacau bilau dan huru hara. Bila kanak-kanak dibiarkan kepada persekitaran bebas di sekolah, tanpa ransangan dan bimbingan daripada guru, output pengajaran agak minimum. Pengajaran yang optimum, dapat digalakkan apabila ekspresi individu dan kreativiti diseimbangkan dengan struktur bermakna dan dibimbing oleh guru yang prihatin.

Konsep seni kanak-kanak yang dicipta oleh Frank Cizek di Vienna, adalah berdasarkan kepada prinsip pengajaran Rouseau dan Froebel. Cizek percaya bahawa imaginasi kanak-kanak, pertimbangan dalaman, dan memori adalah cukup untuk mendorong kanak-kanak melukis.

Lalu dia menolak peniruan, dan menyalin dari mana-mana sumber termasuklah alam semula jadi.

" all copied thing are worthless" itulah tanggapan Cizek.

Daripada pandangan seorang kanak-kanak ini, Cizek percaya bahawa pengucapan diri dan kreativiti dapat menggalakkan tanpa gangguan daripada pengaruh dewasa dan teknik pengajarannya kepada kanak-kanak sepatutnya " not to Teach" (malvern, 1995). Progresif pergerakan pendidikan sekitar awal tahun 1900an menerima teorinya dan menentang latihan menyalin yang dipercayai tiada nilai pendidikan dan hanya akan menyekat perkembangan potensi kreatif kanak-kanak.

Lowenfeld dan Cizek mengerti sebuah percubaan kanak-kanak untuk melukis secara semula jadi akan menolak kemampuan artistik mereka. Cizek percaya tang kanak-kanak sekitar umur 8 atau 9 tahun menjadi rapat dengan persekitaran dan apa yang sering berlaku di sekeliling mereka. Mereka akan mula kehilangan kemurniaan mereka dalam seni dan bakat keativiti mula menyusut. Mereka mula membina konsep skema dan diulang-ulang. Objek yang dilukis akan kerap dipadam bagi mendapatkan gambaran benda yang sebenar.